“Om zijn liefde voor haar te bewijzen beklom hij de hoogste berg, zwom over de diepste rivier en doorkruiste de grootste woestijn. Zij verliet hem toch. Hij was nooit thuis.”
This entry was posted on woensdag, februari 18th, 2009 at 00:29 and is filed under fotografie, life.
You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed.
You can skip to the end and leave a response. Pinging is currently not allowed.
4 Responses to “hersenspinsels en hersenprikkels …”
20090218 21:59
Oeps, wel zielig, we verlaat jou nou ineens? en wat doe die cactus daar plots?
20090219 12:55
@Blue: Die cactus is symbolisch! We voelen ons toch allemaal wel eens als die cactus in die grote dorre woestijn? 😉
20090220 15:24
Het zou evengoed een liefdesspinsel kunnen zijn.
20090220 18:04
@möök: dat zou het idd ook kunnen zijn! 😉