Ken je dat
gevoel
ergens, zo dichtbij een tastbaar iets
dat je vast wil houden
om nooit meer los te laten Maar tevens
mijlen ver weg
alsof het niet mag
en het daar moet blijven
waar het altijd was
This entry was posted on maandag, augustus 30th, 2010 at 00:59 and is filed under fotografie, life.
You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed.
You can skip to the end and leave a response. Pinging is currently not allowed.
Een soort zelf-dilemma, dat blijft moeilijk en toch ook weer mooi, hoopvol en zoals de foto ook weergeeft, prachtig, enigszins eng en toch wijds met alle mogelijkheden van dien… Ik denk dat ik wel redelijk goed ben in loslaten… Alleen niet in zo’n eng apparaat hoor…
Bedankt voor je reacties op mijn blog.
Jouw creaties hier zijn echt ook wel knap en de teksten zijn diep-zinnig.
De foto’s passen wonderwel bij de gedachten.
Het leven leeft zichzelf altijd. In het diepste van je ‘zijn’ komt het verlangen naar verbondenheid met alles wat leeft voortdurend aan de oppervlakte. De onbereikbaarheid van deze één-heid wordt ervaren als een voortdurend, pijnlijk gemis. En dat kan vele vormen aannemen. Gevoelige mensen hebben daar hun ‘voelsprieten’ voor !
Ik ken het gevoel zeer goed maar zeer jong heb ik moeten leren loslaten. Alles heb ik al moeten loslaten, er blijft alleen eenzaamheid over en nog een beetje moed en trots.
loslaten is denk ik accepteren hoe het is en dat deel proberen te minimaliseren waarin je zelf invult hoe je het wilt. In ieder geval bewust blijven denken aan het hoe het werkelijk is. Natuurlijk blijft er altijd een deel eigen invulling bestaan en dat mag je niet ook negeren.
Het allermooiste is het natuurlijk wel wanneer die 2 samen vallen…
20100830 01:13
Eerlijk gezegd ken ik dit gevoel erg goed.
Loslaten is iets wat ik erg moeilijk vind.
Fijn week voor jou!
Liefsx
20100830 08:45
mooie woorden, bij een mooi industrieel beeld dat toch poetisch is.
20100830 09:16
Een soort zelf-dilemma, dat blijft moeilijk en toch ook weer mooi, hoopvol en zoals de foto ook weergeeft, prachtig, enigszins eng en toch wijds met alle mogelijkheden van dien… Ik denk dat ik wel redelijk goed ben in loslaten… Alleen niet in zo’n eng apparaat hoor…
20100830 11:19
Bedankt voor je reacties op mijn blog.
Jouw creaties hier zijn echt ook wel knap en de teksten zijn diep-zinnig.
De foto’s passen wonderwel bij de gedachten.
Het leven leeft zichzelf altijd. In het diepste van je ‘zijn’ komt het verlangen naar verbondenheid met alles wat leeft voortdurend aan de oppervlakte. De onbereikbaarheid van deze één-heid wordt ervaren als een voortdurend, pijnlijk gemis. En dat kan vele vormen aannemen. Gevoelige mensen hebben daar hun ‘voelsprieten’ voor !
20100830 19:03
Ik ken het gevoel zeer goed maar zeer jong heb ik moeten leren loslaten. Alles heb ik al moeten loslaten, er blijft alleen eenzaamheid over en nog een beetje moed en trots.
20100830 22:28
Ja, ik ken dat gevoel, maar het weerhoudt me er niet van, om naar de hemel te blijven reiken.
20100831 09:44
Ja….
…wie niet….
20100831 16:32
dat gevoel ken ik héél erg goed henry,
en ik moet je zeggen….
loslaten… iedereen heeft er zijn mond van vol maar hóe doe je dat??
20100831 23:11
loslaten ? kan je dat ? een deel misschien wel ja , maar helemaal ? Iets blijft er toch nog steeds van hangen…
Groetje,
AmaZony
20100901 09:28
loslaten is denk ik accepteren hoe het is en dat deel proberen te minimaliseren waarin je zelf invult hoe je het wilt. In ieder geval bewust blijven denken aan het hoe het werkelijk is. Natuurlijk blijft er altijd een deel eigen invulling bestaan en dat mag je niet ook negeren.
Het allermooiste is het natuurlijk wel wanneer die 2 samen vallen…
20100907 19:48
Ja, zoals die wolken lokken en lonken. 😉 Zo dichtbij en toch zo ver…
Ain’t live a bitch sometimes? 😉
20100910 20:08
ja dat ken ik