Als je de grip verliest op de liefde
Verlies je ook de grip op het leven
Met hart en ziel wil ik geloven
In het leven en de liefde
Want zonder kan ik niet … leven

Durf jij het morgen aan, om weg te gaan.
Gewoon zonder reden of juist met het doel
’s ochtends ergens anders op te staan?
Wel vraag ik me steeds weer af.
Die kriebels en waarom ik ze voel
Toen ik vanmorgen die ene vogel hoorde fluiten
Wist ik het, het zit in elk moment,
heel klein en in iedere dag.
Vrijheid kun je niet kopen, vrijheid is iets in jezelf
In mijn binnenste, mijn gedachten, mijn diepste ik
Leren leven met die onrust in mijn lijf,
is beter dan blijven staan. Staan om niet verder te gaan…
Blijven ontdekken is in feite de essentie van het bestaan
Dus wijde wereld, verberg je
Ik kom er aan!

Vandaag was het bos anders.
Niet dat je het kon zien.
Alles was nog net zo kaal en zonder leven,
als de weken en maanden hiervoor.
Maar nu heerst er de serene rust en alleen wij …
Met onze gedachten en gevoelens.
Dit stukje wereld was even van ons.
Een verdwaald sneeuwvlokje dwarrelde stiekem naar beneden.
Als of het wou zeggen, ik ben er ook nog.
luttele tellen later viel het op de grond.
Loste op in het niets.
De tijd stond even stil… Stil voor jou en mij.

De dag was donker.
Net als mijn gedachten.
Doelloos liep ik rond.
Op weg naar iets. Op weg naar niets …
Achter mij leek de tijd te vervagen.
Alsof het verdwijnen zou, in een zwart gat.
Gezogen, naar een plek.
Waar nog nooit iemand was geweest.
Zonder na te denken.
Vervolg ik mijn weg.
Alleen, en nu …
gedachteloos.

Als ik jou zou vertellen.
Dat de bladeren aan de bomen en struiken,
blauw zouden kleuren, de lucht stralend groen
en al het water op de wereld rood zal zijn.
Zou je me dan ook willen geloven
als ik zeg
ik hou van jou

De zonsondergang
Hij blijft fascineren
De lucht krijgt de kleur
Van de liefde
En is zwanger van romantiek
Voor mij het ultieme moment van de dag
Het feit alleen
Dat de zon onder zal gaan
Geeft mij een warm gevoel
De sterren en de maan
Kaarslicht en een glas rode wijn
En de gedachte
Weer snel met jou samen te zijn
De nacht zal brengen
My Valentine

soms probeer ik mezelf te vinden.
moeilijk als je weet
dat mijn andere ik
een wereld bewoont
naast en parallel aan de zichtbare,
tastbare en waarneembare wereld.
voor een deel verklaarbaar,
verlies ik mezelf te vaak in gedachten
en in de dingen die verzachten.
Minnares uit mijn dromen
laat mij ontdekken
waar liefde kan groeien
en breng mij terug, naar het licht
geef me zicht op meer
want dan ben ik gelukkig
dan heb ik gevonden
wat ik zocht

laat me je vast houden om je nooit meer los te laten
laat me je bekijken en laat me je liefhebben
en maak mijn leven compleet
laat me je verwarmen tegen koude, regen en wind
laat me je iets geven een glimlach een klein gebaar
ik laat de zon voor je schijnen
zie je gezicht in blauwe water
ogen die schitteren als sterren in de lucht
laat me je dat alles geven
hoef er niets voor terug

Soms is alles geschreven
alles gezegd
doen woorden er niet meer toe
moet je even weg
verdwijnen in het niets
zoals de wolken in lucht
naar minder lijden en andere tijden
doelloos op de vlucht
het hoeft niet voor lang
want je moet weten
gedachten zullen
altijd zijn
en nooit vergeten
want weg is niet een weg
maar de weg
naar een nieuw begin

Gedachten, dromen, gedichten… een plek waar ik me terug trek. Als de herfst is gekomen. Om inspiratie op te doen voor die nieuwe wereld, nieuwe liefdes… want dromen kan een mens alleen, maar leven kan hij slechts met anderen.

Onbehaaglijk donkere en slecht verlichte winkelpuien geven de straat een kille sfeer en in een ruit zie ik het sombere silhouet van een man die bij nader inzien meer op mij lijkt dan ik wil toegeven, het is net alsof de persoon me aan kijkt en ik in zijn ogen de wanhoop lees die mij in alle hevigheid achtervolgd. Gefascineerd door zoveel overeenkomsten blijf ik staan en staar hem aan. Hij lijkt te willen zeggen dat niets vast staat en ieder verhaal een open einde kent. Een auto rijdt langs en het licht van zijn lampen laten de reflectie verdwijnen en mij alleen achterlaten met de woorden die nooit hoorbaar uit zijn mond kwamen; leef en in een ogenblik zal ik jou zijn, leef en het leven zal van mij zijn!

Ik zoek een hoger gedachtengoed – Sinds ik verder wil dan denkbaar is –
Zijn er geen grenzen meer die me beperken –
Zijn er geen muren meer die me buiten houden –
Is zelfs de hoogste berg niet onbeklimbaar – Zijn mijn gedachten oneindig –
Als los zand, vallend, dwarrelend – Niet gehinderd door enig planmatigheid –
Zijn weg vindend – Enkel geleid door de wind – En door de wind alleen

eens – zullen er geen mensen meer zijn – geen beelden meer zijn, geen woorden – overal zullen foto’s hangen – stille getuigen van wat eens was – maar nooit meer zal zijn.

Zonder haat geen liefde zonder gevoel geen pijn zonder een traan geen lach zonder de waarheid geen leugen zonder jou geen leven

Sterren in mijn ogen – Pijn in mijn hoofd – Maar die onbeschrijfelijke ervaring – Niet kunnen verliezen, een onoverwinnelijke – Kruisverhoor met de duivel – Uiteindelijk dat gevoel – Mijn één dags vlieg – Voor altijd in geheugen – Eindeloos genoegen

Zuslief.. Een relatie op afstand – Onzichtbaar en toch aanwezig – Soms wordt ons zicht vertroebeld – Door wind, stof of een traan – Maar de band is hecht Innig, warm en levenslang – Als een naam, gekrast in een boom – Ieder een eigen leven – En elkander zo weinig te geven – Tot op het moment – Onze wegen weer samenkomen – Nu even uit het oog – Maar altijd in mijn hart – Als enige echte Zus

Je gezicht – is als een schatkaart – als ik het kon lezen als ik het kon ontcijferen – zou ik de route volgen de paden bewandelen – de schoonheid leren kennen maar onvoorspelbaar – lopen je lijnen – als een doolhof een onbegaanbaar landschap – Ik verdwaal in haar..

Tevreden liet ik achter – Wat me eens dierbaar was Sinds wolken me omringen – Wil ik in het reine komen Met al het kwaad en boze – in mijn binnenste Tranen van geluk – waar voorheen woede overheerste De tunnel was lang – en werd min of meer een dwangbuis Maar toch was er uiteindelijk – spaarzaam licht Het is goed – Nu

In de achtertuin van mijn geheugen maken liefde en wanhoop een afspraak op leven en dood. Zonder te weten dat achter een struik verborgen, acceptatie voor verlichting zal zorgen. Gedachten zullen er altijd zijn want daar ligt de oorsprong van het leven, mijn leven en tevens de bron van onze persoonlijkheid

Lees verder