Een wankel evenwicht ..
Toen ik het zilte nat
tussen de schelpen en kiezels
terug zag stromen naar de zee
drong ook de essentie van het leven
tot me door
Alles heeft zijn plaats
Empathie, harmonie en spontaan geluk,
een wankel evenwicht
Hier op de grens tussen dit land
en het grote zoute water
20130227 17:38
Genieten van woord en beeld! De essentie van het leven heb je goed omschreven.
20130302 01:43
Alles heeft zijn plaats, en het is vrij nutteloos ook, en toch,.,,
20130306 02:59
Ha Henry! Nou, jouw geheel van beeld en soms woord is ook vaak prachtig hoor. En dit, ja… er is een eenheid in verscheidenheid, een geheel uit ogenschijnlijk compleet onafhandelijke delen. Alles heeft een plaats. Soms zoeken we ons suf welke plaats dat zou zijn, maar dat kun je niet altijd doorgronden.
Dankjewel voor je reaktie bij mij. Ja, dat het zo kort kon, vond ik ook wel gaaf. Gek, maar leuk dat je juist bij dat gedicht reageert – ik vind het wel bij je passen!
Groeten, en blijf je eigen dingen doen 🙂
Clemens.
20130319 23:24
Hier past slechts…. een diepe zucht. En het woord prachtig.