Ik kijk verlangend
de koude wereld in
mijn schrale lippen
aangetast door de ijzige wind
verlangen naar je zachte kussen
Ik voel een onbedwingbare behoefte
dicht tegen je aan te kruipen
en het beetje warmte
nog aanwezig
met jou te delen
de geborgenheid te voelen
en zo de kilte in mij
te verdrijven
This entry was posted on donderdag, januari 20th, 2011 at 01:01 and is filed under fotografie, life.
You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed.
You can skip to the end and leave a response. Pinging is currently not allowed.
20110120 09:45
Woorden die mijn dag helemaal maken Henry!
20110120 13:25
graag gelezen!
20110120 16:14
* zwijmel*
20110120 23:32
brr, ik krijg het er koud van.
20110121 10:12
Dat lijkt mij heerlijk, zo samen te mogen zijn…
Voor nu is dat nog hullen in de gedachten aan dat moment…
20110121 13:18
Nu de romantiek tijdelijk uit mijn leven verdwenen is, vind ik het heerlijk om me hier aan jouw beelden en woorden te laven.
20110121 15:06
Wat mooi. De warmte spat er van af.
Ook al is het buiten koud.
Een fijn en warm weekend! 😉
X
20110121 16:06
Een beetje warmte op zijn tijd
kan inderdaad geen kwaad.
Warmte en licht in het duister.
20110122 21:19
mooi voor allebei.
20110122 22:54
Daar verlangen we allen naar:WARMTE:)
20110123 16:00
Voel je je verwant aan de berg daar in de verte?
20110123 18:24
Dat is een gedicht recht uit het hart. Je foto ondersteunt hetgeen je zegt. Altijd mooi!
20110124 11:15
Afgezien van alles wat al gezegd is, vind ik vooral die wolkenlucht mooi. Als een waaier van verlangen, rond die berg.
20110129 18:08
Ik vind het een goede metafoor voor het leven…
Hoe kou en stormen ons juist terug naar de kern brengen:
… liefde…
20110217 10:49
Mooi gedichtje, lief, warm en teder, helemaal niet koud… Mensen die elkaars warmte delen, wat is er mooier ?