Flarf Gedicht
Hadden jullie al eens van flarf gedichten gehoord? Ik tot voor kort nog nooit. Ik zal voor degene die het nog niet weten uitleggen wat een flarf gedicht inhoudt. Flarf is een collage techniek, die zoekresultaten van internet zoekmachines gebruikt om gedichten te maken. Deze techniek is rond 2000 in de VS ontstaan en inmiddels ook naar het Nederlandstalige poëzie gebied overgewaaid.
Ik schrijf geen pure flarf. Dat wil zeggen dat ik zoekresultaten soms wel en soms niet letterlijk overneem. Het gedicht is leidend, niet het zoekresultaat. De gevonden regels worden als het gedicht daar om vraagt door mij bewerkt. Soms ook voeg ik eigen, in het hoofd gevonden, woorden of zinsneden toe. Gebaseerd op drie zoek termen, verlangen, hectometerpaaltje en onvergetelijke liefde kom ik tot het onderstaande resultaat.
De kunst van het verlangen
Iedereen die ooit verliefd is geweest, zal het herkennen.
Degene die je begeert, had geen ander kunnen zijn.
Dit stille spel. Jouw wang, die langs mijn haren streelt.
Jouw stem, die zacht mijn naam uitspreekt.
Ergens bij hectometerpaaltje 6.9 (maar dan met mijlen)
Ligt de Villa ‘de Bedelaar’ en op kamer 512 namen wij onze intrek
Wat ik zie bedacht ik gisteren met de blik op eindig.
Wat ik denk, bedacht ik net en zal eeuwig bij mij blijven
Ik zag je zitten in de schaduw van het licht
alsof je nooit ontdekt wou worden en vergeten opgaan in de massa
Je staarde me aan zonder iets te zeggen
Jij bent mijn leven mijn onvergetelijke liefde.
13 Comments »
RSS feed for comments on this post.
hehe het is best geinig, en je moet er maar op komen natuurlijk
Reactie by Mannie — 6 juli, 2008 @ 9:50 am
En wanneer komt je eerste Flarf gedichtenbundel uit? 😉
Reactie by Belinda — 6 juli, 2008 @ 10:11 am
Geef mij maar de tijden van Joost van den Vondel en Brederode.
Reactie by Leibele — 6 juli, 2008 @ 11:05 am
Dit is echt ontzettend leuk.
Ik had er nog nooit van gehoord maar ben meteen enthousiast.
Reactie by karin — 6 juli, 2008 @ 1:07 pm
Dat is lollig en het is nog een mooi gedicht geworden ook 🙂 Leuk!
Reactie by Roos — 6 juli, 2008 @ 2:17 pm
grappig! ik ken wel de dichtvorm die je krijgt als je boeken op een stapeltje legt en dan de titels van boven naar onder op een rijtje zet. ken je die dichtvorm, en weet je hoe die heet?
Groet,
Imelsje 😉
Reactie by elsje — 6 juli, 2008 @ 8:13 pm
Het is grappig gevonden moet ik zeggen, maar zal er zelf erg weinig mee doen.. 😉
Reactie by Redstar — 6 juli, 2008 @ 9:21 pm
@Imelsje: ik ken het. Heb het stokje gevolgd op internet en de verschillende weblogs maar heb er zelf niet aan mee gedaan! Heeft het een naam dan, wist ik niet! Ik vind dit wel leuk, hier kun je mooi mee spelen en het zo toch nog persoonlijk maken…
Reactie by Henry — 6 juli, 2008 @ 10:21 pm
Zo schrijf ik mijn blogs…
Reactie by Brillie — 6 juli, 2008 @ 10:51 pm
Ik vind je een Flarf-talent!
Reactie by Puur Kaat — 7 juli, 2008 @ 8:36 am
@ Imelsje & Henry: stapelgedichten.
Reactie by Anders — 7 juli, 2008 @ 10:21 am
Daarmee wordt literatuur ontdaan van haar oorspronkelijkheid, het vermommende jasje, het elitaire, maar wordt door Blankie ontmaskert als iets wat we allemaal kunnen. Geniaal!
Reactie by Pascal Summer — 7 juli, 2008 @ 10:27 am
Wat een grappig woord… flarf…
Reactie by Chantal — 7 juli, 2008 @ 11:34 am